Een problematische huid?
Ω olie, ontgiften en verzorgen met shampoo en spray Wat is atopische dermatitis? Atopische dermatitis bij honden is de tweede meest voorkomende vorm van huidallergie na allergische dermatitis veroorzaakt door vlooienbeten. Deze treedt meestal op bij huisdieren van 1 ‐ 3 jaar oud.
Sommige rassen zoals de Duitse herder, Labrador Retriever, Boxer, Cairn Terriër, West Highland White terriër,
Fox Terriër, Ierse Setter, Poedel en miniatuur Schnauzer, zijn hiervoor extra gevoelig.
Atopische dermatitis treedt op als gevolg van een reactie van het immuunsysteem op externe allergenen, zoals
pollen, veren, stof en huisstofmijt. Veelal door inademing. Het belangrijkste gevolg is een allergische
huidreactie met jeuk, soms over het hele lichaam, maar vaak ook op specifieke gebieden zoals in de oksels en
de buik. Om de jeuk ‐veroorzaakt door irritatie van de huid‐ te verminderen gaat de hond likken, schuren en
soms ook kluiven aan de plekken waar de jeuk het hevigst is. De plekken waar voortdurend wordt gelikt gaan
verkleuren (roodbruine kleur). Dat is duidelijk zichtbaar bij honden met een lichte vachtkleur. Het aanhoudend
likken veroorzaakt ook haaruitval en bij krabben leidt dit ook tot verwondingen. Dit op zijn beurt kan weer
leiden tot de ontwikkeling van secundaire infecties.
Huidontsteking resulteert in een buitensporige talgsecretie, waardoor de vacht vet en ranzig wordt. Hierdoor
is de huid vatbaar voor bacteriële infecties en gaat de hond vies ruiken. Atopische dermatitis wordt vaak
gediagnosticeerd door middel van bloedonderzoek.
Strategie voor de behandeling van atopische dermatitis.
De beste remedie tegen atopische dermatitis is te voorkomen dat de hond contact heeft met de allergenen die
de reactie van het immuunsysteem veroorzaken. Helaas is dit erg lastig, zo niet onmogelijk om in de praktijk uit
te voeren.
Een goede aanpak is het gebruik van farmacologische therapie. Anti‐inflammatoire geneesmiddelen, zoals
steroïden kunnen een ontsteking van de huid en jeuk effectief tegengaan. Steroïden worden meestal gebruikt
met antibiotica en antischimmelmiddelen ter bestrijding van infecties, bacteriële‐ en schimmelinfecties, vaak
lokaal in het aangedane gebied.
Een belangrijk aspect is het dieet, het elimineren van bepaalde eiwitten waarvoor het dier allergisch kan zijn.
Meervoudig onverzadigde vetzuren Ω‐3 enΩ‐6 zijn vooral nuttig door de anti‐inflammatoire eigenschappen.
De beste strategie in de behandeling van atopische dermatitis om betere resultaten te verkrijgen is het
combineren met een ontgiftingskuur. Bij de bestrijding van biologische en metabole aandoeningen met
symptomen als huidaandoeningen is het uiterst belangrijk dat giftige stoffen door het lichaam worden
uitgescheiden door middel van wat kan worden beschouwd als; het natuurlijke uitscheidingsmechanisme van
de lever, nieren, darmen en huid. Een aantal planten heeft de eigenschap de organen te prikkelen om sneller
de afvalstoffen te elimineren.
Het belangrijkste doel van de behandeling van dermatitis is om de intense jeuk te verminderen. Constant
schuren en krabben leidt tot aantasting van de huid en verlies van haar. Uitstekende resultaten worden
verkregen door een holistisch aanpak. Een combinatie van een goed dieet met inwendig en uitwendig lokaal
toegepaste producten voor het verminderen van de ontstekingen en het herstellen van de integriteit van de
huid en vacht. Het aspect van hygiëne voor honden is ook zeer belangrijk en kan worden aangevuld met het
gebruik van een delicate shampoo die geen irriterend effect heeft op de reeds beschadigde huid.
Er zijn enkele vetzuren die het lichaam niet zelf kan synthetiseren en daarom moeten zij noodzakelijkerwijs
worden toegevoegd aan het dieet. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan twee van deze essentiële
vetzuren omdat ze een belangrijke rol spelen in de preventie en behandeling van huidziekten zoals atopische
dermatitis, dit zijn: linolzuur (LA) en alfa‐linoleenzuur (ALA). Deze vetzuren worden omgezet in andere
meervoudig onverzadigde vetzuren in het lichaam (PUFA) door specifieke enzymen. Meervoudig onverzadigde
vetzuren Ω‐6 (Ω‐6) zijn, gamma‐linoleenzuur (GLA), aciddiomo gamma‐linoleenzuur (DGLA) en arachidonzuur
(AA). Oliën uit zaden zijn bijzonder rijk aan Ω‐6 vetzuren. De hoofdserie van meervoudig onverzadigde Ω‐3
vetzuren (Ω‐3) die voortvloeien uit linoleenzuur zuur zijn: Eicosapentaeenzuur (EPA) en Docosahexaeenzuur
(DHA).
De beste voedingsbronnen van meervoudig onverzadigde vetzuren omega‐3 zijn zeevis‐olie en lijnzaadolie.
Ω‐6 en Ω‐3 zijn concurrenten in het gemeenschappelijk gebruik van bepaalde enzymen in het metabolisme.
Dit zorgt ervoor dat een overmatige inname van omega‐3, op zijn beurt leidt tot een lagere productie van Ω‐6
Linoleic Zuur en vice versa in het geval van overmatige consumptie van Ω‐6 vetzuren. Daarom is er een
evenwichtige vetzuur‐inname nodig. De ideale verhouding Ω‐6 / Ω‐3 is 5:1.
